Το γράμμα ενός εξαρτημένου προς την οικογένεια του.

Καταρχάς θέλω να συστηθώ. Είμαι ο καθύλην αρμόδιος και ο λόγος για τον οποίο βρίσκεστε σε αυτό το σημείο. Νομίζετε ότι επειδή με φέρατε στην ζωή και με μεγαλώσατε ότι γνωρίζετε ποιος είμαι, αλλά στην πραγματικότητα δεν με γνωρίζετε καθόλου.  

Θα ήθελα να πάρω αυτή την ευκαιρία για να σας παρουσιάσω τον πραγματικό μου εαυτό, ώστε να καταλάβετε καλύτερα για ποιο λόγο είμαι όπως είμαι, γιατί κάνω τα πράγματα που κάνω και τέλος για ποιο λόγο έκανα κάποια από αυτά που έκανα. 

Δεν ξέρω άμα γεννήθηκα εξαρτημένος αλλά ξέρω ότι την πρώτη φορά που δοκίμασα ναρκωτικά, γεννήθηκε ένας εξαρτημένος. Καταρχάς πρέπει να αποδεχτείτε το γεγονός ότι σκέφτομαι διαφορετικά από ότι σκέφτεστε εσείς. Κάποια από αυτά που θα πω θα βγάζουν νόημα και κάποια θα ακούγονται ως δικαιολογίες σαν αυτές που έχετε ακούσει στο παρελθόν. Θέλω να ξέρετε ότι αυτά που ακούγονται σαν δικαιολογίες  είναι βασισμένα στην δική μου πραγματικότητα και οπτική, καθώς και στην γνώση και την εμπειρία αυτών που προσπαθούν να με βοηθήσουν να παραμείνω καθαρός. Σε αυτούς τους ανθρώπους έχω εναποθέσει την πίστη και την εμπιστοσύνη μου γιατί το μόνο που θέλουν από εμένα είναι να επιτύχω στην προσπάθεια μου να παραμείνω και άλλη μια μέρα καθαρός.  

Έχετε τους δικούς σας στόχους για εμένα, όπως το να σπουδάσω, να πιάσω μια δουλειά, να παντρευτώ και να κάνω παιδιά ώστε να έχετε και εσείς εγγόνια. Αυτοί όμως οι στόχοι δεν είναι απαραίτητα και δικοί μου στόχοι. 

 Θέλω να προσπαθήσω να σας εξηγήσω το πως βλέπω τα πράγματα.  Εσείς πιστεύετε ότι έχω πρόβλημα με τα ναρκωτικά, ενώ στην πραγματικότητα έχω πρόβλημα με το πως ζώ. Εσείς πιστεύετε ότι χρησιμοποιώ ναρκωτικά ενώ στην πραγματικότητα τα ναρκωτικά χρησιμοποιούν εμένα. Τα ναρκωτικά είναι για ανθρώπους σαν εμένα που δεν μπορούν να διαχειριστούν την πραγματικότητα και η πραγματικότητα είναι για ανθρώπους σαν και εσάς που δεν μπορούν να διαχειριστούν τα ναρκωτικά. Η πραγματικότητα για εμένα, είναι ένα ωραίο μέρος το οποίο μου αρέσει να επισκέπτω που και που αλλά δεν μου αρέσει να παραμένω. Ζω με έναν μόνιμο φόβο, να μην σας απογοητεύσω και να μην ανταποκριθώ στις προσδοκίες σας. Αναβάλλω  πράγματα στην ζωή μου λόγω του φόβου και εσείς με κατηγορείτε για αυτήν την αναβλητικότητα, ενώ η πραγματική αιτία είναι ο φόβος.  

Τα ναρκωτικά με κάνουν να νιώθω φυσιολογικός και ζωντανός αλλά ταυτόχρονα με κάνουν παρανοϊκό, ασυνάρτητο και  αυτοκαταστροφικό. Τα ναρκωτικά μου έδωσαν φτερά, αλλά σταδιακά μου στέρησαν τον ουρανό. Έψαχνα για κουράγιο στα ναρκωτικά αλλά με έκαναν δειλό. Πάντα λέγατε ότι ως παιδί ήμουν ευαίσθητος, παρατηρητικός, χαρούμενος και έξυπνος και τώρα πια δεν με αναγνωρίζετε. Λαχταρώ την ημέρα που θα μπορέσω να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέπτη και να είμαι εντάξει με το πρόσωπο που με κοιτάει.  Όταν ήμουν μικρός, όπως και τα περισσότερα παιδιά, νόμιζα ότι μέσα στο δωμάτιο μου υπήρχαν τέρατα και εσείς με καθησυχάζατε. Τώρα που έχω μεγαλώσει δεν μπορείτε να με καθησυχάσετε πια και δεν είναι πια δουλειά σας να το κάνετε. Από τότε που ανακάλυψα τα ναρκωτικά συνειδητοποίησα ότι υπάρχει ένα τέρας το οποίο είναι μέσα μου και εάν δεν μάθω να το αντιμετωπίσω θα με καταστρέψει.  

Όταν πρωτοξεκίνησα την χρήση ένιωθα ευχαρίστηση. Κατάφερα επιτέλους να βιώσω την νιρβάνα, αλλά όταν η εφορία ξεθώριασε, άρχισα να βλέπω την άσχημη πλευρά της χρήσης και να βιώνω μια κόλαση. Ανακάλυψα ότι όσο πιο ψηλά με πήγαιναν τα ναρκωτικά τόσο πιο πολύ με έριχναν.  Μετά από λίγο είχα 2 επιλογές. Η να υποφέρω τους πόνους των στερητικών ή να κάνω χρήση. Επέλεξα τον δρόμο των στερητικών περισσότερες φορές από όσες μπορείτε να φανταστείτε και δεν ήταν καθόλου ευχάριστα. Μάλιστα ήταν το ακριβώς αντίθετο. Θυμάστε τις φορές που σας έλεγα ότι δεν μπορώ να πάω στο σχολείο η στην δουλειά γιατί ήμουν κρυωμένος και άρρωστος; Τις περισσότερες φορές βίωνα στερητικά.  

Νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να περιγράψω τα στερητικά είναι μια έντονη κατάθλιψη και ένα ανυπέρβλητο άγχος που σε οδηγούν σε βαθμό μαρτυρίου. Κάποιες φορές επέλεξα τα στερητικά γιατί μισούσα τον εαυτό μου για το πως είχα καταλήξει. Τις περισσότερες φορές όμως τα επέλεξα γιατί απλά μου είχαν τελειώσει τα ναρκωτικά. Θα ήταν λογικό να σκεφτεί κάποιος ότι εφόσον έχω βιώσει τον σωματικό και ψυχολογικό πόνο των στερητικών, θα έκανα ότι μπορούσα για να μην τον βιώσω ξανά...Σωστά; Αυτός όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεσαι εσείς αλλά για εμένα ήταν τρόπος ζωής και τα στερητικά ήταν ένα τίμημα το οποίο ήμουν διατεθειμένος  να πληρώσω. Εσείς μπορείτε να το ονομάζετε τρέλα αλλά εγώ το ονόμαζα ζωή και καθημερινότητα.  

Έχω πάει σε αρκετές συναντήσεις ώστε να ξέρω τα περισσότερα αποσπάσματα απέξω και ένα από το κομμάτια που ξεχωρίζω κάθε φορά που το ακούω είναι το ότι όταν κάναμε χρήση αυτοκτονούσαμε σιγά σιγά. Δεν το σκεφτόμουν ποτέ με αυτό τον τρόπο αλλά αυτά την στιγμή το καταλαβαίνω απόλυτα...Παρόλο αυτά συνεχίζω την χρήση. Η αργή αυτοκτονία μου δεν είναι χωρίς πόνο. Κάθε φορά που κάνω χρήση αισθάνομαι τον πόνο και την ζωή μου να αργοσβήνει.  

Όλες αυτές τις φορές που μου φωνάζετε, μου δίνατε αυτό ακριβώς που χρειαζόμουν για να μεγαλώνω την εξάρτηση μου. Νομίζατε ότι το κάνατε από αγάπη αλλά με βοηθούσατε να δικαιολογώ στον εαυτό μου, αυτό για τον οποίο τον είχα πείσει εδώ και πολύ καιρό. Ότι είμαι μια αποτυχία.  Το βασικό μου πρόβλημα είναι ότι απορρίπτω αυτούς που με θέλουν και επιζητώ αυτούς που με απορρίπτουν.  

Υπάρχουν λίγα πράγματα τα οποία μπορείτε να κάνετε εάν θέλετε να με βοηθήσετε πραγματικά. Ξέρω ότι με το να σας πω αυτά τα πράγματα θα διακόψω την μόνη πηγή χρημάτων που έχω...Εσάς. Δεν πρόκειται να σταματήσω την χρήση  εάν συνεχίσετε να μου δίνετε χρήματα και να με υποστηρίζετε. Ο μόνος τρόπος για να σταματήσω είναι να πιάσω πάτο και για να γίνει αυτό πρέπει ο ίδιος να σταματήσω να σκάβω. Όταν με ξελασπώνετε, όταν μου αγοράζετε αυτοκίνητο, μου πληρώνετε το νοίκι και μου δίνετε λεφτά είναι σαν να  μου λέτε συνέχισε να σκάβεις προς τον πάτο. Εξακολουθείτε να με δέχεστε σπίτι και λέτε ότι το κάνετε γιατί θέλετε να με βοηθήσετε ενώ στην πραγματικότητα το κάνετε για εσάς. Όταν ξέρετε ότι κοιμάμαι στο διπλανό δωμάτιο κοιμάστε και εσείς πιο ήσυχοι.  

Το τελευταίο πράγμα που θα σας εξομολογηθώ είναι για πιο λόγο σας κλέβω. Κλέβω από εσάς γιατί ξέρω ότι δεν θα φωνάξετε την αστυνομία. Βασίζομαι πάνω σας για να μην μπω στην φυλακή και να μην έχω μαυρισμένο φάκελο. Κλέβω από εσάς γιατί με αφήνετε να γυρνάω στο σπίτι. 

Κάνετε το λάθος να πιστεύετε ότι η ανάρρωση είναι μόνο η αποχή από ουσίες. Και θεωρείτε ότι μια υποτροπή είναι ολοκληρωτική αποτυχία, ενώ μια περίοδος αποχής είναι καθολική επιτυχία. Αυτός ο τρόπος σκέψης όμως είναι πού απλοποιημένος. Η ζωή μου δεν είναι καθόλου απλή και δεν αναφέρομαι μόνο στην χρήση ναρκωτικών.  Το μυαλό μου, με έχει πείσει πως οτιδήποτε θέλω να κάνω είναι πού πιο δύσκολο από ότι στην πραγματικότητα. Ακόμα και το πιο απλό πράγμα είναι άθλος για εμένα και συνηθίζω να μετατρέπω και την πιο μικρή αποτυχία σε κρίση. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι τόσο χαρούμενοι όσο τους επιτρέπει το μυαλό τους να είναι. Το δικό μου μυαλό δεν μου επιτρέπει να είμαι χαρούμενος.  

Η υποτροπή δεν είναι απαραίτητη στην πορεία ενός εξαρτημένου αλλά συμβαίνει σε πολλούς. Η πραγματικότητα είναι ότι αν υπήρχαν 50 άτομα στην πρώτη μου συνάντηση, περισσότεροι θα ήταν νεκροί σε 5 χρόνια από ότι καθαροί. Την τελευταία φορά που έκανα υποτροπή ήταν επειδή ο πάτος έπεσε πιο γρήγορα από ότι να προλάβω να ρίξω τις απαιτήσεις μου για μένα. Είναι πολύ δύσκολο να προσπαθείς να λύσεις ένα πρόβλημα με το ίδιο μυαλό που το δημιούργησε και η πραγματικότητα είναι ότι έχω δημιουργήσει πολλά προβλήματα για το εαυτό μου.  

Ελπίζω κάποια μέρα να συνειδητοποιήσετε ότι δεν είμαι ένας κακός άνθρωπος ο οποίος προσπαθεί να γίνει καλός. Είμαι ένας άρρωστος άνθρωπος που προσπαθεί να θεραπευτεί. Εάν το καταλάβετε αυτό δεν θα είστε τόσο επικριτικοί μαζί μου. Πιστέψτε με όταν σας το λέω. Δεν θέλω να είμαι εξαρτημένος όπως και εσείς δεν θέλετε να είστε οι γονείς ενός εξαρτημένου.  

Με αγάπη. Ο γιός σας που παλεύει την εξάρτηση.