Η Φιλοσοφία του Κέντρου

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, κατατάσσει την ουσιοεξάρτηση στην κατηγορία των εγκεφαλικών νόσων. Αποτελέσματα έγκυρων νευροβιολογικών ερευνών, συνδέουν άμεσα το μεσομεταιχμιακό ντοπαμινεργικό σύστημα του εγκεφάλου, που αποτελεί και την οδό της ανταμοιβής, με τη χρήση ουσιών. Ο χρήστης μέσα από τη λειτουργία των νευροδιαβιβαστών, υποσυνείδητα ίσως, κλειδώνει την αντίληψη ότι κρατά το κλειδί της ευφορίας του, λειτουργία από την οποία δεν είναι καθόλου εύκολο να παραιτηθεί κάποιος, αν δεν μεταβληθεί με τη παροχή εξειδικευμένης βοήθειας, η θεώρηση και η στάση ζωής του.

Σε αντίθεση με τη συγκεκριμένη αντίληψη, η κυρίαρχη θεραπευτική προσέγγιση είναι ιατροκεντρική. Ενώ η κλινική εμπειρία έχει ήδη αποδείξει ότι οι ουσιοεξαρτημένοι που απέχουν πλήρως από όλες τις ουσίες, συμπεριλαμβανομένου και του αλκόόλ, έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες υποτροπής, στα πλαίσια αυτής της ιατροκεντρικής προσέγγισης, χορηγούνται υποκατάστατα ( μεθαδόνη – βουπρενορφίνη ), ή ανταγωνιστές οπιοειδών όπως η ναλτραξόνη, με αποκλειστικό στόχο  τη μείωση της βλάβης του ουσιοεξαρτημένου ως προς τα ποινικά αδικήματα, το aids ή την ηπατίτιδα c. Με αυτό τον τρόπο παραγκωνίζεται η αναγκαιότητα αλλαγής της θεώρησης και της στάσης ζωής του ατόμου.

Σκοπός του Ανθρώπινου Κήπου είναι να εστιάσει σε ένα ευέλικτο μοντέλο θεραπευτικής παρέμβασης, που απαντά εξειδικευμένα στις ιδιαίτερες ανάγκες του χρήστη, ανάλογα με το στάδιο που βρίσκεται την κάθε στιγμή και με απώτερο στόχο το μακροχρόνιο και χωρίς υποτροπές αποτέλεσμα.

Είμαστε εδώ για να αντιμετωπίσουμε τη χωρίς όρια χορήγηση υποκαταστάτων, τόσο από νόμιμες όσο και από παράνομες ουσίες και να κοινωνήσουμε στους ανθρώπους μια δυνατότητα για ψυχοκοινωνική και μακράς διάρκειας ψυχοθεραπεία, ώστε η απεξάρτηση να γίνει σε όλα τα επίπεδα, σωματικό, πνευματικό, και νοητικό με σκοπό την ουσιαστική μεταστροφή του ατόμου.

Το πρόγραμμα του Ανθρώπινου Κήπου επικεντρώνεται στο θεραπευτικό μοντέλο των Δώδεκα Βημάτων, το οποίο αναγνωρίζει τη χρήση των ουσιών σαν ασθένεια και όχι σαν διαταραχή συμπεριφοράς ή ηθική ανεπάρκεια. Παράλληλα θεωρούμε ότι η αλλαγή της στάσης ζωής, είναι απαιτούμενη διαδικασία, η οποία μπορεί να πραγματωθεί με τη βοήθεια του Διαθεωρητικού Μοντέλου Αλλαγής της Συμπεριφοράς που στηρίζει τα άτομα στη διαδικασία  εξοικείωσης ενός νέου τρόπου σκέψης και φιλοσοφίας για την ίδια τους τη ζωή.