Μάρτυρας Αυτοκτονίας

Κατά την διάρκεια της κλινικής μου εμπειρίας οι θάνατοι εξαρτημένων , οι αυτοκτονίες και άλλες μορφές θανάτων  που πολλοί έχασαν την ζωή τους είναι μία  τραγική πραγματικότητα.

Ήρθε βέβαια και κάποια στιγμή που ήρθα αντιμέτωπος με μια τέτοια πραγματικότητα. Ήταν η πιο τραγική στιγμή της ζωής μου( μέχρι )εκείνη (την) η στιγμή. Ο θάνατος είναι σκληρός και αναπόφευκτος. Είμουν απόλυτα αδύναμος στην προσπάθεια να επαναφέρω στη ζωή τον άνθρωπο που είχε αποφασίσει να δώσει τέλος στη ζωή του. Πολλοί άνθρωποι που έχουν αποφασίσει να δώσουν τέλος στη ζωή τους έχουν οδηγηθεί σε αυτό, για ποικίλους λόγους που πολλές φορές δεν μπορεί να το αναγνώσει και ο πιο έμπειρος επαγγελματίας του χώρου της ψυχικής υγείας αλλά και κοντινά και συγγενικά πρόσωπα του κάθε αυτόχειρα.

Ο ψυχικός πόνος για κάποιους είναι ανυπέρβλητος και βέβαια αβίωτος ο οποίος  και   τους οδηγεί στην απελπισία η οποία φαίνεται να ασκεί δύναμη και εξουσία σε μεγάλο βαθμό για να κάνει   κάποιο άτομο να φτάσει να κάνει μια τόσο σκληρή πράξη προς τον εαυτό του. 

Εμένα προσωπικά αυτή η εμπειρία με συγκλόνισε διότι η σχέση με τον άνθρωπο αυτόν  ήταν μακροπρόθεσμα στενή και  θα έλεγα με αρκετά ισχυρό δεσμό και αρκετή δόση εμπιστοσύνης.  Προσπαθώ να διαχειριστώ την κατάσταση με συναισθήματα ενοχής , πόνου , απέραντης θλίψης με την συνοδεία ενός αναπάντητου και μεγάλου Γιατί , σκεπτόμενος την οικογένειά του και τον πόνο τους , με θυμό και με πολλά σκαμπανεβάσματα με εικόνες από την τραγική σκηνή. Και τι δεν θα έδινα να γυρίσω τον χρόνο πίσω , ίσως αν  είμουν  λίγο πιο νωρίς κοντά του ώστε να μην έχει βάλει την θηλειά γύρω από τον λαιμό του. Συνέχεια όμως συνειδητοποιώ την σκληρή  πραγματικότητα του Θανάτου και της απώλειας που χρειάζεται να βιωθούν.  Πραγματικότητα, τι μεγάλη λέξη που δύσκολα της δίνουμε σημασία που την αποφεύγουμε κάποιες φορές τόσο πολύ σαν να είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας. Αυτή την κατάσταση την ξέρω πολύ καλά διότι ο πληθυσμός των ατόμων που εργάζομαι έχει αυτή την τάση , να αποφεύγει με κάθε τρόπο την πραγματικότητα. Άλλοι πίνουν υπερβολικά αλκοόλ, άλλοι κάνουν χρήση ναρκωτικών η και άλλες μορφές εξαρτήσεων στις οποίες επενδύουν τα πάντα για να βρουν σωτηρία και παρηγοριά  και τελικά εγκλωβίζονται σε ένα αδιέξοδο αυτολύπης ,ντροπής , ενοχής , χαμηλής αυτοεκτίμησης , ανικανότητα να αναπτύξουν δεξιότητες και τελικά απελπίζονται, μέσα από επαναλαμβανόμενα αυτοκαστροφικά  μοτίβα. Για άλλη μία φορά έρχεται η στιγμή να διδαχτώ και γω για το βίωμα της σκληρής πραγματικότητάς ώστε να καταλάβω ότι η ζωή είναι και θα είναι απαιτητική ως προς τα μαθήματα που χρειάζομαι για να εκπληρώνω το πνευματικό ταξίδι που καλούμε να κάνω. Μέχρι τώρα έχουν ξεψυχήσει άνθρωποι   στα χέρια μου καρκινοπαθείς, υπερήλικοι  , από τροχαία και έχω αποκτήσει μία  οικειότητα  με τον θάνατο αλλά δεν είμουν προετοιμασμένος να γίνω μάρτυρας μιάς αυτοκτονίας. Ενός ανθρώπου που είχε όλη την ζωή μπροστά του και όλα τα ενδεχόμενα εξέλιξης ανοιχτά. Βέβαια επειδή οι τοξικομανείς θεωρούνται οριακές προσωπικότητες, ζουν δρώντας με αυτό που λέει η βιβλιογραφία δηλαδή κάνοντας η αναπτύσσοντας αυτοκτονικές συμπεριφορές που από την μία είναι μία επίκληση βοήθειας και από την άλλη είναι η κυριολεκτική άρνηση της πραγματικότητας, μια τρομερή ενδοψυχική σύγκρουση με τραγικά αποτελέσματα. Άλλοτε η αυτοκτονική συμπεριφορά είναι αργή και οδυνηρή και άλλοτε η δράση είναι κατακλυσμιαία.

Όπως η συγκεκριμένη αυτοχειρία ήταν απρόβλεπτη ,κατά τον ίδιο τρόπο καταλαβαίνω ότι αυτό το στοιχείο του απρόβλεπτου είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της ζωής των εξαρτημένων. Όταν ενεργοποιηθεί η τάση για χρήση η οι διάφορες εμμονές  με έντονη παρόρμηση, εκεί χάνεται και η κάθε επαφή για συνεννόηση , είναι σαν να μην υπάρχει κανένας ψυχικός και συναισθηματικός δεσμός με τον  άλλον άνθρωπο και έτσι  τότε διογκώνεται μία έντονα εγωκεντρική στάση που αφήνει έξω από το πεδίο οτιδήποτε και οποιονδήποτε.  Η στάση αυτή λέει ξεκάθαρα ότι αυτό που θέλω τώρα είναι το μόνο, το πιο σπουδαίο πράγμα και το πιο σημαντικό, τίποτα άλλο δεν μετρά. Μόνο για αυτό θα δώσω γη και ύδωρ.

Η παρόρμηση και η εμμονή ενός εξαρτημένου είναι ό,τι πιο φοβερό υπάρχει.

Μετά και από αυτήν την εμπειρία (της αυτοχειρίας) επιβεβαιώθηκε η άποψή μου για την τερατώδη δύναμη της εξάρτησης και που οδηγεί τον χρήστη.

Είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί σταθερή νηφαλιότητα χωρίς ο χρήστης να μεταστραφεί ολοκληρωτικά ώστε να χτίσει ένα δυνατό συναισθηματικό ανοσοποιητικό σύστημα ώστε να αντέξει τις καλές και τις κακές στιγμές της ζωής. Το κενό των ουσιών είναι πολύ μεγάλο και πολλές φορές η ζωή τους φαίνεται άλλοτε ανιαρή, άλλοτε  φοβερή, δυσκολεύονται με τις ανατροπές,  τις απορρίψεις και δεν καταλαβαίνουν ότι η ζωή συνεχίζεται όπως και για όλον τον κόσμο. Δεν καταλαβαίνουν ότι επειδή έκοψαν τις ουσίες δεν θα τους στρώσουν κόκκινο χαλί. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι δεν  έχουν ασυλία από την ζωή επειδή έχουν κόψει τις ουσίες.

Το να μείνει νηφάλιος σε μακροχρόνια βάση ένας εξαρτημένος χρειάζεται να υποστεί μία βαθιά αλλαγή στον εσωτερικό του κόσμο και να βρει ένα ουσιαστικό νόημα ζωής , να υποστεί μια πολύ ουσιαστική καρδιακή μετάνοια. Αν δεν υποστεί αυτό, τίποτα δεν θα τον κρατήσει καθαρό και νηφάλιο  επι μακρόν. Εάν δεν συμβεί αυτό  δεν θα μπορέσει να βιώσει την ζωή του ευχαριστιακά , δεν θα μπορεί να δει την ζωή σαν  μια όμορφη αλλά και απαιτητική εμπειρία με αποτέλεσμα να είναι μόνιμα παραπονούμενος  και να αισθάνεται μόνιμα αδικημένος. Δηλαδή να παραμένει μόνιμα καθηλωμένος  στη φάση του εγωκεντρισμού, της εμμονής και της παρόρμησης. Βέβαια επίσης μια ουσιαστική αιτία για να τα καταφέρει ένας εξαρτημένος είναι να έχει πιάσει πάτο και να έχει πραγματικό κίνητρο να κάνει θεραπεία απεξάρτησης και να έχει μια καλή πορεία.

Θα πρέπει να πω ότι ο εξαρτημένος που κάνει υποτροπές κινδυνεύει πολύ από πολλές αιτίες θανάτου διότι το δηλητήριο της απελπισίας τον καθιστά ανίκανο να δει τα πράγματα με ελπίδα και ότι έχει πάλι την  ευκαιρία να μείνει καθαρός  και μάλιστα όταν η αυτοεκτίμηση του είναι στο ναδίρ και  δεν έχει καθόλου  αυτοπεποίθηση ώστε να το παλέψει και να καταφέρει να κατακτήσει μόνιμα καθαρότητα και νηφαλιότητα. Δυστυχώς δεν φτάνει μόνο η καθαρότητα να κρατηθεί ένας εξαρτημένος χρειάζεται καλλιέργεια πνεύματος , ανάπτυξη δεξιοτήτων  και ανάπτυξη αρετών και αρχών όπως η υπομονή, η υπακοή, η ειλικρίνεια,  να ανοίξει το μυαλό του, να ζητάει βοήθεια ,να αναθεωρεί, να είναι έτοιμος για αλλαγές , να αντιμετωπίσει την οκνηρία , να μην τα θέλει όλα εδώ και τώρα και γενικά να υποστεί μια βαθιά και ουσιαστική μεταστροφή.   

Στη μνήμη του Μ