Πανδημία και Πολιτισμός

Αυτό το άρθρο έχει σκοπό να εξερευνήσει την επίδραση της πανδημίας στον κοινωνικό ιστό σε συναισθηματικό , πνευματικό και διανοητικό επίπεδο. Πρώτα από όλα ας εξετάσουμε τον φόβο και τις συνέπειες που έχει στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Υπάρχουν δύο είδη φόβων , ο νευρωτικός και ο υπαρξιακός. Ο νευρωτικός φόβος είναι ένα έντονο συναίσθημα που κατακλύζει το άτομο κυριολεκτικά και δεν του επιτρέπει να συλλέξει δεδομένα με ένα αντικειμενικό τρόπο ώστε να δεί μια κατάσταση σφαιρικά ώστε να μπορέσει να υιοθετήσει μια νηφάλια στάση. Συνήθως η νεύρωση αυτή έχει μια κλίμακα ανταπόκρισης για το άτομο το οποίο μπορεί να γίνει υστερικό , επιθετικό , να αναπτύξει προκατάληψη , να απομονωθεί ,να διχαστεί και να βιώνει ενδοψυχικές συγκρούσεις . Συνήθως άνθρωποι που είναι στο φάσμα της υποχονδριακής αντιμετώπισης της ζωής είναι και οι πιο ευάλωτοι στη έκθεση αυτή. Ο υπαρξιακός φόβος από την άλλη είναι αυτός που υπάρχει και σωστά υπάρχει για να προστατεύει το άτομο. Να συλλέγει τα δεδομένα , τις παραμέτρους, να υιοθετεί την όποια γνώση μπορεί να μάθει και να κατανοήσει , δεν καταβάλλετε από πανικό, αναπτύσσει λογική σκέψη , μαθαίνει πως να προστατεύετε ουσιαστικά και γενικότερα αναπτύσσει μια ουσιαστική άμυνα. Το επικίνδυνο για μια κοινωνία σε αυτή την περίπτωση είναι ότι εστιάζει σε αυτό το θέμα , καθώς τα ΜΜΕ, η πολιτική , οι συντεχνίες , διάφοροι θεσμικοί παράγοντες ,ακόμα και ο μικρόκοσμος μιας οικογένειας και αρχίζουν όλοι να βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος. Πρώτα από όλα δημιουργείται πανικός , χάνεται το ενδιαφέρον για κοινωνικά ζητήματα που είναι σε εκκρεμότητα και χρίζουν επίλυσης , αναπτύσσονται συγκρούσεις ανάμεσα στους πολίτες λόγω της διαφορετικής αντίληψης του θέματος διότι η διαφορετικότητα έχει δαιμονοποιηθεί . Σε αυτό το σημείο έχουμε την έναρξη παιχνιδιών όπως το κυνήγι των μαγισσών . Οι μεν είναι υπό το κράτους ενός νευρωτικού φόβου , άλλοι είναι πιο ψύχραιμοι και άλλοι είναι σε πλήρη άρνηση για το γεγονός . Σε αυτή την περίπτωση έχουμε κοινωνικές τάσεις που επιδέχονται αρκετών μελετών και αναλύσεων. Μία από τις προσεγγίσεις που θα ήθελα να κάνω είναι για το που είναι το επίπεδο του Ανθρωπισμού στην κοινωνία αυτή την περίοδο και τι περιέχετε στο δάσος που δε βλέπουμε εφόσον έχουμε εστιάσει στο δέντρο. Για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα του Ανθρωπισμού θα πρέπει να αναπτύξουμε την δεξιότητα της διάκρισης . Διάκριση για πιο λόγο ; Για να συγκεντρωθούμε στα υποσύνολα ενός συνόλου και να μπορέσουμε να δούμε το κάθε υποσύνολο σφαιρικά και νηφάλια με συγκέντρωση γιατί αλλιώς το άτομο χάνεται μέσα σε ένα κυκεώνα πληροφοριών που αδυνατεί να βοηθηθεί μέσα από την γενίκευση. Το πρόβλημα με την γενίκευση είναι ότι δημιουργεί γενικόλογες <<αλήθειες>> <<κοινωνικές επιταγές>> οι οποίες σίγουρα θα δημιουργήσουν διαχωρισμούς , κοινωνικές διαταραχές , μαζική υστερία, προκατάληψη . Η << αλήθεια>> σε αυτή την περίπτωση είναι μία και δεν χωράει καμία αμφισβήτηση . Ποια μυαλά η ποιες προσωπικότητες είναι αυτές που θα υιοθετήσουν ακραίες στάσεις για ένα συγκεκριμένο θέμα , θα γίνουν στρατευμένοι πολίτες για να εφαρμόσουν τις απόψεις τους , διαμορφωμένες υπό το κράτος ενός νευρωτικού φόβου ; Σίγουρα αυτά που είναι επιρρεπή στις ενδοβολές. Που έχουν δυσκολία να δουν όλες τις παραμέτρους , που διακατέχονται από πνευματική οκνηρία , που βολεύονται στη ζώνη της άνεσης , αλλά πολλοί έχουν και ένα έντονο ναρκισσιστικό , αλαζονικό και εγωκεντρικό χαρακτήρα . Μέσα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά κάποιων πολιτών ο Ανθρωπισμός χάνεται και λειτουργούν με την ψυχολογία της μάζας και όπως ξέρετε από όπου περνάει η μάζα αφήνει πίσω της συντρίμμια. Ας δούμε τάσεις της κοινωνίας η κάποιων πολιτών αν θέλετε που υπερασπίζονται το γενικό καλό μέσα από την πανδημία. Να δούμε πως μεταφράζεται η εν συναίσθηση , το ενδιαφέρον για τον ανάπηρο συμπολίτη , το που πετάμε τα σκουπίδια μας , το αν φτωχοποιήται ο γείτονας , αν μια μάνα μονογονεϊκής οικογένειας είναι άνεργη η αν φτάνει το εισόδημά της να ταΐσει τα παιδιά της. Υπάρχει ένα δάσος πολύ πιο σημαντικό από το δέντρο. Αυτός που παρκάρει σε μία θέση αναπήρου , αυτός που εμποδίζει την πρόσβαση ενός αναπήρου σε μία ράμπα, αυτός που πετάει την μάσκα του όπου νάνε . Ουσιαστικά αυτό που παρατηρώ είναι μια παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος προς τον συνάνθρωπο εστιάζει μόνο στο<< πολιτικά ορθό>>. Τα ελλείματα στην κοινωνία είναι μεγάλα, ο ατομισμός γίνεται καθολικό σπορ , αλλά το πιο μεγάλο πρόβλημα που παρατηρώ μέσα από την κλινική εμπειρία είναι το τεράστιο έλλειμα της παιδείας και της διαπαιδαγώγησης των παιδιών , των αυριανών πολιτών . Ο φόβος μας κάνει να χάνουμε το τώρα και να επιτρέπουμε να δημιουργείται ένα μέλλον που θα αποτελείται από ανθρώπους αδύναμους πνευματικά , φοβισμένους και να είναι χειραγωγήσιμοι κάτω από οποιοδήποτε <<πολιτικά ορθή >> συνθήκη. Περνώντας έξω από ένα αθλητικό χώρο τον οποίο περιβάλλει ένας πεζόδρομος γονείς φέρνουν τα παιδιά τους να προπονηθούν. Προσέξτε την ανθρωπιστική τους στάση, πρώτον παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους στο πεζόδρομο -ποδηλατόδρομο , καπνίζουν σε απόσταση αναπνοής από εκεί που αθλούνται τα παιδάκια τους, πετάνε κάτω τα αποτσίγαρα , φωνάζουν και διαπληκτίζονται σαν να είναι στο γήπεδο τα οποία παιδιά τους είναι μάρτυρες αυτής της έντασης. Κατά τα άλλα αυτοί οι γονείς πιστεύουν ότι είναι πρότυπα και βέβαια κουνάνε πολύ εύκολα το δάκτυλο σε όποιον τολμά να είναι διαφορετικός . Ο Ανθρωπισμός είναι ένα συστατικό των κοινωνιών το οποίο όπου υπάρχει παράγει πολιτισμό και η αλήθεια είναι όπου δεν υπάρχει πολιτισμός δεν υπάρχει Ανθρωπισμός .

Ακης Κούβελας

https://www.humangarden.gr/akis-koyvelas