Η οικογένεια είναι ένας σπουδαίος και σημαντικός θεσμός, ο οποίος έχει χάσει την αξία του σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ένα οχυρό που τα τείχη του γκρεμίζονται σιγά σιγά.
Τα μέλη της οικογένειας είναι απροστάτευτα από πολύ κακές επιρροές και τα δύο σημαντικά πρότυπα, πατέρας – μητέρα, χάνουν ολοένα και περισσότερο την ικανότητα και τη διαχρονική τους αξία. Καθημερινά υποσκάπτονται οι παραδοσιακές αξίες και υπάρχει έλλειψη νοήματος. Ενώ η οικογένεια είναι – ήταν – πρότυπο αξιών και πνευματικών αρχών, χαρακτηρίζεται σιγά σιγά σαν πρότυπο καταναλωτικών αγαθών. Η οικογένεια σε μεγάλο βαθμό δε, χαρακτηρίζεται από υψηλούς ψυχικούς και συναισθηματικούς δεσμούς που καταλήγουν να μην εμπεριέχονται τελικώς στη σχέση με αποτέλεσμα η ίδια η επαφή – σχέση να χαρακτηρίζεται από την παροχή άχρηστων υλικών αγαθών. Η ύλη έρχεται να υποκαταστήσει την επαφή του ψυχικού και συναισθηματικού πάρε – δώσε.