Αυτονομία συναισθηματική και όχι μόνο

Πολλές ψυχολογικές – θεραπευτικές προσεγγίσεις καθώς και πολλοί πνευματικοί δρόμοι μιλούν για την αυτονόμηση του ατόμου, θεωρώντας ότι είναι ένα σημαντικό στοιχείο για την ανάπτυξη του ανθρώπου.

Στη δουλειά μου την έλλειψη της αυτονομίας τη συναντώ συνέχεια με βασική συνέπεια όταν μιλάμε για εξαρτημένο άτομο την υποτροπή. Η έλλειψη της συνεπάγεται φόβους , θυμό, χαμηλή αυτοεκτίμηση, έντονο υπαρξιακό άγχος , δυσκολία στη εγγύτητα και την δημιουργία σχέσεων, ζήλια κ.α.

Μόνο με απομόνωση κάποιοι μπορούν να την αντιμετωπίσουν ή κάνοντας χρήση ουσιών και γενικά να διαλέγουν να κρυφτούν,  μια ουτοπική ουσιαστικά στάση διότι οδηγεί συνήθως σε αδιέξοδο και το αδιέξοδο οδηγεί στην απελπισία. Όσο στηρίζεσαι σε κάποιον άλλο σε μεγάλο βαθμό ετοιμάσου να απογοητευθείς.

Το θέμα δεν είναι ότι ο άλλος είναι κακός, αλλά μπορεί να είναι κατώτερος τον περιστάσεων, μπορεί να είναι ακυβέρνητος , να μην μπορεί να πει όχι , να μην ξέρει ποια είναι τα όρια του, να είναι παρορμητικός και πολλά  πολλά  άλλα,  τα οποία να μην τα ξέρει και ο ίδιος και ‘συ από αυτό το άτομο να έχεις προσδοκίες να θυμώνεις και να περιμένεις από μια βρύση που δεν είναι συνδεδεμένη με το δίκτυο να τρέξει νερό, πράγμα που σε κάνει παράλογο και παραπονεμένο.

Στη θεραπεία επιβάλλεται να δουλέψει ο θεραπευτής αυτό το κομμάτι με τον θεραπευόμενο  να δει τις ρίζες  αυτής της στάσης και από πού συντηρείται ώστε να γίνουν οι κατάλληλες αλλαγές στη συμπεριφορά του.

Στη προσέγγιση των 12 βημάτων η αυτονομία θεωρείται μέγιστο αγαθό υψηλής προτεραιότητας στη διατήρηση της νηφαλιότητας του εξαρτημένου γιατί πρόκειται για ένα σημαντικό παράγοντα του οποίου η έλλειψη μπορεί να οδηγήσει το άτομο στην υποτροπή είτε κάνοντας χρήση είτε υποτροπιάσει  συμπεριφορικά(Dry Drunk).   

Την αυτονομία σε ένα άλλο επίπεδο τη συντηρεί η αυτοσυντήρηση, ένα  άλλο σπουδαίο κεφάλαιο που προϋποθέτει δράση, συνέπεια και δέσμευση, ώστε όπως όλα τα πράγματα στη ζωή να έχει διάρκεια  στο μέτρο του δυνατού βέβαια για τον καθένα.

H αυτονομία σηματοδοτεί την ελευθερία του ατόμου και ειδικά ενός εξαρτημένου που ξαναμπαίνει στο παιχνίδι της ζωής, θα του δώσει ιδιαίτερη ανταμοιβή όταν βλέπει ότι τα καταφέρνει.

Όπως και να το κάνουμε ο δρόμος για την ανάπτυξη, ενηλικίωση και ωριμότητα είναι μονόδρομος ,ίσως δύσκολος  και ανηφορικός, χρειάζονται να εφαρμόζονται οι πνευματικές αρχές(προθυμία, ανοιχτό μυαλό, ταπεινοφροσύνη, υπακοή, υπομονή κ.α ), αλλά η αλήθεια είναι ότι το τόσο απαιτητικό παιχνίδι της ζωής μπορεί να γίνει όμορφο και να δώσει πολλές ανταμοιβές.

Θανάσης Κούβελας

Κλινικός Διευθυντής  του Ανθρώπινου Κήπου

www.humangarden.gr

e-mail: info@humangarden.gr