Συνέπειες και επιδράσεις από τη χρήση οπιούχων

Σε συνέχεια των ενημερωτικών άρθρων για τις συνέπειες απο τη χρήση κάνναβης και κοκαΐνης αλλά και αλκοόλ, θα αναφερθούμε αυτή τη φορά στα οπιούχα τα οποία είναι ισχυρότατα παυσίπονα. Η ονομασία τους προέρχεται από το όπιο, μια ουσία που περιέχεται στην παπαρούνα μήκων η υπνοφόρος. Η μορφίνη και η κωδεΐνη παρασκευάζονται από το όπιο. Με την προσθήκη μιας χημικής ουσίας στη μορφίνη, παράγεται η ηρωίνη. Υπάρχουν και συνθετικά οπιούχα, γνωστότερο των οποίων είναι η μεθαδόνη.

Οι γιατροί και οι οδοντίατροι χορηγούν οπιούχα ως αναλγητικά σε πολλές και διάφορες περιπτώσεις. Τα οπιούχα προκαλούν εξάρτηση γι' αυτό και δεν πρέπει να λαμβάνονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Στους ασθενείς που πάσχουν από ανίατες ασθένειες και υποφέρουν από έντονο πόνο χορηγούνται οπιούχα για όσο διάστημα κρίνεται απαραίτητο προκειμένου να ανακουφίζονται. Η στάση αυτή είναι ιατρικά και δεοντολογικά δικαιολογημένη, εφόσον ο κίνδυνος της εξάρτησης δεν έχει πλέον καμία σημασία για τους συγκεκριμένους ασθενείς.

Άλλο παράδειγμα ιατρικής χρήσης οπιούχων είναι η χορήγηση μεθαδόνης, συνήθως σε ασθενείς εξαρτημένους από παράνομα οπιούχα, όπως η ηρωίνη. Αυτό γίνεται διότι είναι ασφαλέστερο ο εξαρτημένος χρήστης να χρησιμοποιεί μια νόμιμα χορηγούμενη ουσία παρά να είναι υποχρεωμένος να προμηθεύεται παράνομα ηρωίνη από διάφορες πιάτσες (και σε υψηλή τιμή). Επιπλέον, ενώ η δράση της ηρωίνης διαρκεί 4-6 ώρες, της μεθαδόνης διαρκεί περίπου 24 ώρες, γεγονός που επιτρέπει στους ασθενείς να επιστρέψουν σε μια σχεδόν φυσιολογική καθημερινή ζωή. Σε πολλές περιπτώσεις, οι ασθενείς παύουν να χρησιμοποιούν ουσίες έπειτα από ένα διάστημα χορήγησης μεθαδόνης, ακριβώς γιατί χάρη στη μεθαδόνη καταφέρνουν να επιστρέψουν σε μια φυσιολογική κοινωνική και ψυχολογική ζωή.

Χρήσιμες πληροφορίες

• Ο χρήστης ηρωίνης είναι πολύ εύκολο να πάρει θανατηφόρο δόση, συνήθως χωρίς να το επιδιώκει, γιατί η καθαρότητα της ηρωίνης που πουλιέται στις διάφορες πιάτσες παρουσιάζει τεράστια  διακύμανση -ξεκινά από σχεδόν 0% και μπορεί να φθάνει μέχρι σχεδόν 100%. Όσο υψηλότερη είναι η καθαρότητα της ηρωίνης, τόσο πιθανότερο είναι ο χρήστης να πάρει υπερβολική δόση.
   
• Πολλοί ασθενείς κάνουν ενδοφλέβια χρήση ηρωίνης γιατί με τον τρόπο αυτό η χαλαρωτική της δράση είναι ταχύτερη και ισχυρότερη. Σε αυτό συντελεί βεβαίως και ο παράγων «τιμή», καθώς η ενδοφλέβια χρήση είναι πιο οικονομική. Εάν η τιμή της ηρωίνης μειωθεί, κάποιοι χρήστες που κάνουν ενδοφλέβια χρήση θα την εγκαταλείψουν και θα επιλέξουν διαφορετικό τρόπο, π.χ. το «κυνήγι του δράκου». Η ενδοφλέβια χρήση εγκυμονεί μια σειρά πρόσθετων κινδύνων: δερματοπάθειες, καρδιοπάθειες και προσβολή από ηπατίτιδα ή HIV λόγω κοινής χρήσης βελονών και λοιπού ενέσιμου εξοπλισμού.
   
• Οι περισσότεροι χρήστες ηρωίνης κάνουν παράλληλα χρήση και άλλων ουσιών (πολυτοξικομανία). Η δράση της ηρωίνης ενισχύεται ή μετριάζεται με τη χρήση σχεδόν οποιασδήποτε άλλης διαθέσιμης παράνομης ουσίας. Έτσι αναπτύσσεται εξάρτηση όχι μόνον από την ηρωίνη, αλλά και από διάφορες άλλες ουσίες.
   
• Τα οπιούχα προκαλούν σωματική και ψυχολογική εξάρτηση. Η απότομη διακοπή της χρήσης τους μετά από παρατεταμένη χρήση προκαλεί έντονη δυσφορία. Η διακοπή της χρήσης ηρωίνης συχνά συνοδεύεται από αισθήματα κατάθλιψης, άγχους, από αϋπνία, απώλεια όρεξης και έντονα σωματικά ενοχλήματα, με αποτέλεσμα ο χρήστης να αισθάνεται έντονη παρόρμηση να ξανακάνει χρήση ηρωίνης. Εφόσον εδραιωθεί η εξάρτηση, η απεξάρτηση από την ηρωίνη είναι πολύ δύσκολη συγκριτικά με άλλες ουσίες.
   
• Οι εξαρτημένοι ασθενείς πρέπει να παραπέμπονται σε εξειδικευμένα θεραπευτικά κέντρα.