Αντέχω και φροντίζω

;Δωρεάν βιωματικό εργαστήρι

Αντέχω και φροντίζω

Ένας τίτλος με αρκετές αναγνώσεις που αφορούν τις συντροφικές σχέσεις και όχι μόνο.

Αντέχω μέσα στη σχέση ; 

Για ποιο λόγο ; Ξέρω , η ότι μου έχουν πει οι άλλοι ; Έχω διάκριση για το τί πρέπει να αντέχω και τι όχι ;

Πόσο πρέπει να αντέχω;

Φροντίζω εμένα , φροντίζω κάποιον άλλον ; Ξέρω να φροντίζω τον εαυτό μου η κάποιον άλλον; Που σταμ-

τώ η πότε συνεχίζω;Έχω προσδοκίες και πόσο ρεαλιστικές είναι;

Αυτά είναι κάποιες πλευρές που θα εξερευνήσουμε για τον εαυτό μας σε αυτό το εργαστήρι

Άρθρο του Άκη Κόύβελα

Σεφτόμουν και στοχαζόμουν πάνω σε αυτές τις δύο λέξεις και σκέφτηκα ότι είναι δύο αξιώματα με πολύ ιδιαίτερο νόημα που αξίζει να εμβαθύνουμε λίγο.

Αναρωτιέμαι έχουμε εκπαιδευτεί να αντέχουμε και να φροντίζουμε;

Ως  προς το αντέχουμε θα έλεγα ότι η μαλθακότητα , η πλαδαρότητα και η οκνηρία έχουν ριζώσει στις καρδιές και τις ψυχές των ανθρώπων και τους έχουν αποδυναμώσει τελείως. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να γίνονται οι άνθρωποι  φοβισμένοι, θυμωμένοι, επιθετικοί, ανυπόμονοι, απαιτητικοί, θλιμμένοι και στο τέλος  να απομονώνονται αποκαρδιωμένοι και με πολλά κατηγορώ απέναντι στους άλλους και τη κοινωνία ολόκληρη.

Αντέχω σημαίνει να δέχομαι τη ζωή όπως έρχεται και να αναλαμβάνω δράση όταν χρειάζεται. Αν η στάση μας είναι δεν δέχομαι την ζωή όπως έρχεται τότε ερχόμαστε σε επαφή με μία σοβαρή εσωτερική σύγκρουση, αρκετά αδιέξοδη γιατί είναι προπομπός παραπόνων, θλίψεων και μη ανάληψη ευθύνης. Δεν υπάρχει η γνώση της αποδοχής, υπάρχει η άρνηση και εγωισμός. Υπάρχει μία αίσθηση του διαφορετικού, ότι αυτά συμβαίνουν στους άλλους και ποτέ στους ίδιους, μία έντονη μυωπική θέαση της ζωής. Το θέμα είναι ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο, υπάρχει ματαίωση, θάνατος, απώλειες, απολύσεις από δουλειές, χωρισμοί, αρρώστιες, φτώχια κλπ.  και ο άνθρωπος καλείται να τα αντιμετωπίσει θέλει δε θέλει.

Στην κλινική εμπειρία που έχω λυπάμαι πολύ όταν βλέπω άτομα που δεν έχουν αναπτύξει αυτό το αξίωμα, και είναι κυριολεκτικά ανάπηρα που σε αυτές τις περιπτώσεις αυτή η έλλειψη οδηγεί και στον θάνατο γιατί η απελπισία μαζί με την συνάντηση των ουσιών κάνει τα πράγματα να έχουν δραματική κατάληξη. Ξέρω άτομα που επειδή συναντήθηκαν με μία αντιξοότητα δυσκολεύτηκαν τόσο  πολύ που ζήτησαν ψυχιατρική βοήθεια και χρειάστηκαν  συνδρομή ψυχοφάρμακων για να αντέξουν και… ίσως να καταφέρουν  αντιμετωπίσουν ουσιαστικά την όποια κατάσταση.

Απελπισία είναι η κατάσταση που ακολουθεί κάποιον που δυσκολεύεται να αποδεχθεί μια κατάσταση και έχει  απεριόριστες δυναμικές που φτάνουν μέχρι και την αυτοκτονία και τον πνευματικό θάνατο. Η έλλειψη εκπαίδευσης στην αντοχή οδηγεί τον ψυχισμό σε σοβαρή αποδιοργάνωση με έντονα και οδυνηρά συμπτώματα. Όταν δεν μαθαίνουμε κάποιον να αντέχει και να αναπτύσσει δεξιότητες  ώστε να αντιπαρέρχεται τις καταστάσεις ας σκεφτούμε τι θα κάνει αν δεν είμαστε εμείς  εκεί για αυτόν. Τι θα κάνει; Σε ποιόν θα απευθυνθεί; Που θα ζητήσει βοήθεια και πως θα το αξιολογήσει; Θα πέσει θύμα εκμετάλλευσης;

Φανταστείτε σε μία συντροφική σχέση ο ένας να αντέχει και ότι δεν αντέχει ο άλλος, να πρέπει να είναι μαμά ή μπαμπάς ο ένας του άλλου, ή μία φιλική σχέση ή την οποιαδήποτε σχέση με αυτά τα χαρακτηριστικά  μέχρι που μπορεί να φτάσει.

Για χτίσιμο της αντοχής χρειάζεται να αναπτυχθούν κάποια πνευματικά αξιώματα, κάποιες πνευματικές αρχές. Αυτές είναι σημαντικό να καλλιεργηθούν  από την οικογένεια διότι εκεί είναι το εύφορο χωράφι αλλά χρειάζεται γονείς αφυπνισμένους και ενήλικες που δε φοβούνται να μιλήσουν στα παιδιά τους για το πεπερασμένο της ζωής, την αρρώστια, το μη δεδομένο της ζωής, στο να μην πηγαίνουν τα παιδιά τους να επισκεφτούν ένα ασθενή, η σε μια κηδεία, η να τα αφήσουν να αντιμετωπίσουν μία δυσκολία μόνα τους  η ξέρω περίπτωση γονέα που δε λέει την πραγματική του ηλικία στα παιδιά του, καταστάσεις γυάλας η θερμοκηπίου τα οποία δεν δίνουν κανένα αβαντάζ στα παιδιά ώστε να προχωρήσουν στην ενηλικίωση, διότι η ενηλικίωση δεν επιτυγχάνεται την άλλη μέρα των γενεθλίων των 18 ….δυστυχώς.

Οι γονείς είναι που θα καλλιεργήσουν στα παιδιά τους πίστη την οποία θα χρειαστεί να την πλαισιώσουν με κάτι θρησκευτικό- πνευματικό, την ταπεινοφροσύνη, την ασφάλεια, την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, το μοίρασμα και την παραμυθία-παρηγοριά, την προσήλωση στον στόχο, στη ψυχική ενδυνάμωση, στην ουσιαστική σχέση, στη διαχείριση του φόβου, στην προσευχή, στην κοινωνικότητα και την ομαδικότητα,  στο να μην απογοητεύονται και το σημαντικότερο ότι η ζωή έχει νίκες και ήττες, πόνο και χαρά και πάνω από όλα αυτά μπορούμε να βγούμε πάντα κερδισμένοι μόνο στη περίπτωση που δεχόμαστε όλα αυτά σαν γνώση και εμπειρία ζωής.

Οι άνθρωποι που καταφέρνουν να αναπτύσσονται μέσα από το αντέχω και  να αντιμετωπίζουν την ζωή είναι  αυτοί που μπορούν να φροντίσουν και έναν άλλον άνθρωπο εκτός από τον εαυτό τους. Μπορούν και φροντίζουν γιατί έχουν βγει από το εγώ τους. Ο εγωκεντρικός δεν μπορεί να φροντίσει κάποιον άλλον γιατί παραμένει παιδί  και στέκεται μόνο στα δικά του ελλείμματα και  δεν βλέπει πέρα από τον ζωτικό του χώρο.

Η φροντίδα είναι και αυτή μία αρετή, ένα αξίωμα, μία προσφορά. Πιστεύω ότι όλη η  εξέλιξη της ανθρωπότητας έχει στηριχθεί στην προσφορά. Μέσα από την προσφορά γινόμαστε έτοιμοι να δημιουργήσουμε, αισθανόμαστε πληρότητα, κερδίζουμε αυτοεκτίμηση, αναπτύσσουμε εν συναίσθηση και πάνω από όλα είμαστε χρήσιμοι (ωφέλιμοι, πρακτικοί επωφελώς), μία πολύ ιδιαίτερη έννοια η χρησιμότητα.

Την προσφορά και την σημασία της την συναντούμε στην Οδύσσεια, στην μυθολογία, αλλά ακόμα και  μέσα στη μυσταγωγία της Θείας Λειτουργίας, βλέπουμε το αποκορύφωμα τους υγιώς δούναι και λαβείν.

Για άλλη μία φορά κατανοώ ότι για να βιωθεί η ζωή χρειάζεται το άτομο να αναπτυχθεί όχι μόνο σε υλικοσωματικό επίπεδο, αλλά και σε ψυχοπνευματικό, γιατί αν δεν μάθει να «γονατίζει» (ανάπτυξη ταπεινοφροσύνης) θα τον γονατίσει η ίδια η ζωή.

Και η ζωή είναι αμείλικτη, δεν μας δίνει πολλές φορές τα περιθώρια που θα θέλαμε, οπότε είναι καλό να είμαστε προετοιμασμένοι και σε επαγρύπνηση για να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε το όμορφο κατ’ άλλα  ταξίδι της μικρής μας ζωής.

Είναι σημαντικό να κερδίσουμε την ποιότητα και όχι την ποσότητα…!!!!

Ημερομηνία Διεξαγωγής

Τετάρτη 02/11/2022

21.00 με 22.30

Ανθρώπινος Κήπος κοινσεπ 

Νέστορος 10 Πλατ. Αττικής 10445

Αριθμός συμμετοχών 12 άτομα 

Έγκαιρη δήλωση συμμετοχής στο e-mail : info@humangarden.gr και στο 2103817574

Δωρεάν 

Συντονιστής Ά. Κούβελας