Αντικοινωνική Διαταραχή Προσωπικότητας (κοινωνιοπάθεια)

Μία πολύ σοβαρή αποτύπωση της σημερινής εικόνας της κοινωνίας με έντονα χαρακτηριστικά των μελών της με Αντικοινωνική Διαταραχή Προσωπικότητας. Κοινωνιοπάθεια ( socialpath) . Πυροδότες σε σχέση με τα παιδιά: Υπερβολική προσκόλληση στο παιδί. Παραχώρηση εξουσιών στο παιδί. Νευρωτικός φόβος των γονέων προς το παιδί. Έλλειψη ορίων προς το παιδί . Βία προς το παιδί (σωματική , συναισθηματική κλπ). Αδιάκριτη έκθεση του παιδιού στην οκνηρία και τη βαρεμάρα. Το μεγάλωμα του παιδιού σε περιβάλλον θερμοκηπίου (ασκεί ακούσια πίεση στο παιδί διότι αισθάνεται ότι βρίσκεται κάτω από μεγεθυντικό φακό) . Το παιδί δεν βιώνει συνέπειες για τις εκτροπές της συμπεριφοράς του . Έλλειψη πειθαρχίας , δέσμευσης και συνέπειας και γενικά το παιδί με αυτό τον τρόπο δεν αναπτύσσει ουσιαστικές δεξιότητες. Το παιδί δεν μαθαίνει την ματαίωση και δεν αναπτύσσει ανοχή ειδικά στα δύσκολα συναισθήματα , λύπη, βαρεμάρα , απώλεια , πίεση, στεναχώρια διότι οι γονείς πιστεύουν ότι το παιδί πρέπει να έχει ασυλία από όλα αυτά τα δύσκολα. Ο αναπτυσσόμενος ναρκισσισμός του παιδιού που συνοδεύετε με ανάπτυξη του εγωκεντρισμού. ( αλαζονεία , έπαρση κλπ) . Πυροδότες για τους Ενήλικες προς την κοινωνιοπάθεια (socialpath) . Διαταραχή επικοινωνίας μεταξύ γονέων σε σχέση με την διαπαιδαγώγηση των παιδιών ή και άλλων θεμάτων . Βία μεταξύ των Γονέων. Έλλειψη σεβασμού και απαξίωση του φύλου εκατέρωθεν των Γονέων. Έλλειψη ηθικών και πνευματικών αρχών και προσκόλληση σε καταναλωτικές συνήθειες και στην νευρωτική απόκτηση οικονομικών απολαβών με αποτέλεσμα την έλλειψη ενός ποιοτικού ευ ζην και έντονου αποπροσανατολισμού της ζωής. Αντικατάσταση του συντρόφου στο συζυγικό κρεβάτι με το παιδί(ειδικά στις μονογονεϊκές οικογένειες) . Έλλειψη του ερωτισμού μεταξύ των συντρόφων και απαξίωση της έκφρασης του συναισθήματος . Οι γονείς αρνούνται να δουν τις αρνητικές συμπεριφορές του παιδιού. Εκλογίκευση και φόβος των ενηλίκων μπροστά στο να πάρουν ουσιαστικές αποφάσεις. Διεκδίκηση για γρήγορο πλουτισμό και το κυνήγι του θησαυρού δημιουργώντας αρνητικό πρότυπο για το παιδί. Αδιάκριτη επιτρεπτικότητα και έκθεση του παιδιού στο Διαδίκτυο , την τηλεόραση και το κινητό . Αδιάκριτη έκθεση του παιδιού σε βίαιες σειρές , παιχνίδια και ταινίες. Ρατσιστικές αντιλήψεις των γονέων. Οι γονείς σαν πρότυπα βίας. Απόντες γονείς και απαξίωση του θεσμού της οικογένειας. Δημιουργία οικογένειας χωρίς να είναι ουσιαστική επιλογή και ως εκ τούτου να βιώνεται η οικογένεια σαν κάτεργο . Αδιάκριτη κριτική προς το παιδί αλλά στην σχέση των γονέων εκατέρωθεν. Η σύγκριση , οι προσδοκίες και οι παράλογες απαιτήσεις προς το παιδί το αποσυντονίζουν και δημιουργούν μέσα του οργή και δυσαρέσκεια που κάπου θα ξεσπάσει. Επίσης αν οι γονείς ικανοποιούν συνέχεια καταστάσεις που το παιδί από μόνο του μπορεί να ικανοποιήσει πράγμα που το καθιστά ανάπηρο. Όταν οι γονείς προβάλλουν τις δικές τους αδυναμίες στο παιδί. Πυροδότες επίσης για την γενικότερη διαταραχή της κοινωνίας είναι διάφοροι κοινωνικοοικονομικοι , πολιτικοί, αστάθεια , έλλειψη σταθερού υποβάθρου της ζωής και άλλοι παράγοντες έχουν προκαλέσει έντονο υπαρξιακό φόβο στην κοινωνία της οποίας της έχουν αφαιρέσει το οτιδήποτε της έδινε ασφάλεια να χαράξει ένα δρόμο με ασφάλεια και με ξεκάθαρο προσανατολισμό. Το βασικότερο στοιχεί ο της κοινωνίας που έχει βληθεί είναι η οικογένεια. Της έχουν επιβληθεί με καινούργιους κανόνες και έτσι έχει χάσει την αυτονομία της και την εξουσία (καλώς εννοούμενη) που ασκούσαν οι γονείς στα μέλη. Το άσυλο της οικογένειας έχει διαρραγεί με αποτέλεσμα αυτό να βιώνεται σαν μία αμνησία του συλλογικού ασυνείδητου για το σημαίνει οικογένεια. Η κοινωνία θα πρέπει να συνέρθει και να συνεργαστεί σε επίπεδο οργάνωσης σε κοινότητα (κοινότητες) για να έχει μία πιο αντικειμενική θέαση της παράλογης πραγματικότητας που έχει επιβληθεί για να αναπτύξει αντιστάσεις. Να ανοίξουν συζητήσεις , να γίνεται μοίρασμα ανάμεσα των μελών της κοινωνίας ώστε να δημιουργηθεί ένα κίνημα αφύπνισης ώστε η κοινωνία να προστατευθεί από την βία μεταξύ των μελών της (ανηλίκων , ενηλίκων και κατ' επέκταση πολέμων κλπ ). Αναφέρθηκα σε πολέμους διότι είναι άλλο ένα σύμπτωμα μίας παγκόσμιας διαταραχής των κοινωνιών. Οι καιροί λοιπόν είναι δύσκολοι και θα χρειαστεί να ενδοσκοπήσουμε ώστε να περάσουμε στην προσωπική ευθύνη και να βρούμε τον τρόπο που θα απαντήσει απέναντι σε όλη αυτή την κοινωνική διαταραχή που απειλεί τις ζωές μας.