Δημοσιεύσεις: Άκης Κούβελας

Όταν μια οικογένεια αντιμετωπίζει τον εθισμό, οι γονείς κάποιες φορές κάνουν σημαντικά λάθη, παρότι έχουν τις καλύτερες προθέσεις. Πολλές φορές είναι δύσκολο να κάνεις τις σωστές κινήσεις ώστε να βοηθήσεις το μέλος της οικογένειας που είναι εθισμένο και παράλληλα να μην ενεργοποιήσεις τους μηχανισμούς που τον προκαλούν.

Τον τελευταίο καιρό ήρθα πάλι σε επαφή με το γεμάτο αγωνία ερώτημα κάποιων γονιών, τι θα κάνουμε με το εξαρτημένο παιδί μας; Είναι το πιο δύσκολο ερώτημα που χρειάζεται να απαντήσω.
Καταλαβαίνω ότι είμαι ένας ακόμα επαγγελματίας στο χώρο της τοξικοεξάρτησης, που περιμένουν με αγωνία να τους φανερώσω την μαγική συνταγή. Συνήθως η εικόνα ενός εξαρτημένου, είναι η εικόνα ενός παιδιού που δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες του . Για τον λόγο αυτό, ο εξαρτημένος είναι θυμωμένος τόσο με τους άλλους όσο και με τον εαυτό του, νιώθει τύψεις και ενοχές.

Ο Ανθρώπινος Κήπος κατανοώντας το μέγεθος των συνεπειών των εξαρτήσεων και το πόσο καταβάλουν το σώμα την ψυχή και το πνεύμα των εξαρτημένων ατόμων αλλά και των συνεξαρτημένων οικείων τους, συνεχίζει την ενημέρωση σε σχέση αυτή τη φορά με το αλκοόλ. Μετά την αναφορά στις “Συνέπειες και επιδράσεις από τη χρήση κάνναβης και κοκαΐνης” σήμερα παραθέτουμε κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία που σχετίζονται με τη χρήση του αλκοόλ.

Ο Ανθρώπινος Κήπος είναι ένα κέντρο πολλαπλής παρέμβασης στον κοινωνικό ιστό. Μετά από χρόνια εμπειρίας στο χώρο της ψυχικής υγείας, την ατομική συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία, κυρίως στο χώρο της Διαταραχής χρήσης ουσιών και εξαρτήσεων, αλλά και γενικότερα, μας έχει διδάξει ότι η παρέμβαση μπορεί να γίνει πολύ νωρίτερα από την εμφάνιση των συμπτωμάτων. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται αφύπνιση και αυτό είναι δυσδιάκριτο από τους ανθρώπους, διότι κινητοποιούνται μόνο μετά από σοβαρή πίεση, όταν τα συμπτώματα είναι πια πολύ εμφανή.

Η εξάρτηση από ουσίες είναι νόσος του εγκεφάλου, χρόνια και υποτροπιάζουσα σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και ταυτίζεται πλέον με το Αλσχάιμερ, την αρτηριακή πίεση, τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, τη νόσο του Πάρκισον, και με τις καρδιοπάθειες. Η νόσος Δ. Χ. Ο. χαρακτηρίζεται από επιθυμία, εμμονή και καταναγκασμό. Δεν είναι μια ηθική ανεπάρκεια του ατόμου. Όπως δεν κατηγορούμε κάποιον που έχει γρίπη, ή καρκίνο, για τα συμπτώματά του, έτσι πρέπει να είναι και για κάποιον που έχει αυτή τη νόσο. Υπάρχει μεγάλη δυσκολία για πολλούς να συλλάβουν αυτή την ιδέα.